نمی داند روزها بود که با آن گوشه ی عزلتی داشتم...!
نمی فهمد گونه هایم به نوازشش عادت کرده بود
درک ندارد تنها سجاده ام در تاری آسمان بود
دلم برایش تنگ شده...
شانه هایم جایش را به چه پر کند نمی دانم
تمام حرص هایم از این است
همنشین شده با گاز و قابلمه..!!
چهره اش عوض شده
غمگین است می دانم دیگر با من حرفی ندارد
غفلت از من بود شاید///
دیگر نمی یابمش
شاید با تمام خانه قهر کرده
شاید کودکی با آن دوچرخه اش را برق می اندازد
اگر از خودش بپرسی می خواهد برگردد به گذشته
آنجا بیشتر حرمت می گذاشتند...
هر روز می بینمش می گویم
چفیه ام را پس بده...
گاهی نعره ها به دادت نمی رسند...
حتی دستانی که با تو سَری داشتند...
چیدمان پاها ترا به هجوم دعوت می کند...
به سوی رسوایی
لیک
عاشقی را باید کشت...دوست داشتن زایید!
پیشه ام زیر تیغ انتقاد رفت
آنروز که از عشق فقط حرف و دم می زدم
روزگار ناروزگاری دستم داد
عاشق نباشم
رسوا نباشم
تنها نباشم
صد حیف که باز هم حرف گوش نکردم
مثل آنروزی که تنها بغضم مداد رنگیهایم بود
که تراش آنها را میخورد!
کاش کمی بزرگ بودم...
وقتی از صبح تا شب فقط حرف می زنیم...!!
وقتی سجاده بوی تنهایی میگیرد...!!
وقتی قرآن خاک می گیرد...!!
وقتی دلی میشکنیم فقط بخاطر اظهار وجود...!!
وقتی پانزده رکعت نماز به جای می آوریم...!!
وقتی از مهدی توقع داریم که فقط بیاید...!!
وقتی دست یتیم گرفتن را جایی نخوانده ایم...!!
وقتی می خواهیم همه عارف باشند...جای عاشق...!!
وقتی با صدای والظالین سرها برمیگردند...!!
وقتی امر به معروفمان رنگ و روی کدورت میدهد...!!
وقتی روز حساب را بروز میکنیم...!!
وقتی می خواهیم شهید باشیم و از صدای تیر تب میکنیم...!!
وقتی همه ی وقتی ها اتفاق می افتد و ما هنوز ساکتیم...!!
گاهی عمیق می خواهم پروانه باشم
از این پیله که تنهایی نام نهادند...
برسم به شعار رهایی...!!!
آغازی کنم پرواز را
تجربه ی چرخیدن با ابر
ایست دهم به زمان تا خدا را آشکار ببوسم
و لبخندی ابدی تحویلم دهد
* * *
درد دلی کنم با نسیم
تا ببرد حرفهایم
من در آن اوج بر زمین خنده کنم
و او اخم کند
من برانم با قایق فکر
خیلی نزدیک از خودم دور شوم!!!
از این مردک ها که فقط می نگرند
* گاهی پروانگی به است از مردانگی*
نه عاشقم...نه کسی دلم را برده...نهــ...
نمی دانم چرا دلتنگمـ....م
نمی دانم چرا غمبارمـ....م
هر روز به اندازه یلدا دور خودم طواف می کنمـ....م
دیگر<< مچاله ها>> هم به کارم نمی آیند....د
فقط پاره می شوند و گم جایی که نمیبینمـ....م
بغض دارم///بغض///بغض///باز هم نمی دانمـ....م
نبار...!!!دیگر ورقی ندارم...نمی دانم اینهمه فاجعه کجا باید ثبت شود....د
بوی دلتنگی ///بوی تنهایی///بوی سردرگمیـ....ی
مرا از من رها نمی کند....د
چه کنمـ....م
خیلی زود خیلی نزدیک خیلی وخیلی نمناکتر می روی
آرام...بی هیچ رنج...بی هیچ هیاهو...فقط آرام
دردت از آن می شود چون خود هیاهو گر بودی
دیگر باید بنشینی و زبان و قلم کوتاه کنی
واز عزلت ها و خواری ها شعر نه حیف است مِعر بگویی!!!
از آن زمانی که از زنا بدنیا آمدی و با حرام بزرگ شدی
و فقط بزرگ شدی !!!
و نوکری کردی از برای غول هایی که فقط نامشان باقی است
با فوت زدن آری با فوت زدن یک کودک اهل غزه به خود می لرزند
پس ببین هوای دورت چه سرد است...ولی کاش فهم سرما شمارا بود
نمی خواهم رنجور باشم...
الاغمان هم طغیان می کند
من آن را به درخت نمی بندم...یونجه را به آن می فهمانم
و آن چه زلال می فهمد
بیا الاغ باش و بفهم!!!
برادران و خواهران عزیز بیایید راحت از کنار این مسائل عبور نکنیم...اللهم عجل لولیک الفرج
شب تلخم قند می شود
...روز شیرینم زهر می شود
...بی سواد نی ام عمق واژه همین است...
رفتن ها ماندن می شود.
..وصال با کمی ایست و دو لبخند فراغ می شود...
او نزد من است در گمان و من در همین احوال سکته می زنم
برمی خیزم نزد او در دیگران!!!
خانه ات آباد...به کجا...؟؟؟
من درد خود را به که گویم ره ناهموار م بین
اشک های جبین!!! رفتن پلکهایم در خلسه ی عشق
و پی در پی نرسیدن ها
حزن مرا قلم هم نتواند تصویر گری
سالهاست سجاده ام بالشت سر است
بی اجازه باریدن...با لجاجت خواب شدن
هنوز گنگم با واژه
مهربانی هایم بی رحمی می شود
آغوشهای گرمم جوانه های خنجر از پشت می زنند
گریه ها زاییده می شوند از خنده هایم
دستان داغم هوای سرد اتاقم را بی هیچ بهانه
بی هیچ شکایت به رنگ گر در اورده اند!
وقتی کلمات را می خورم
بی اختیار میبینم این حکایت سیر نمی شود
خسته امــ
از بیهودگی ها از حرف ها فقط از حرفها
رنجورمــ
از خیلی ها، آدمها!!!سایه ها،خیال ها
چگونه شرح دهم این داغ را
چگونه متحمل شوم این فراغ را
همچنان باریدن میکند دیده
هی نمیدانی دردی را که کشیده ام
هی....همچنان ان دور بایست و بخند
شاد باش شاید با شادیت شاد باشم
شاید...قول نمی دهم...
شب هم آمد...وسعت خیالهایم توان ریاضی به خود گرفت...
شب واقعا نشستن دارد...قلم چرخاندن...شکستن کاغذها...
شب را اینچنین می پندارم از آغاز
همچنان خسته ام ، رنجور،بی تاب،خراب
کد آهنگهای پیشواز آلبوم پرچم سفید محسن چاوشی
آهنگهای پیشواز آلبوم جدید محسن چاوشی
.
کد آهنگ پیشواز مردم آزار محسن چاوشی - 3313989
کد آهنگ پیشواز جوابم نکن 1 محسن چاوشی - 3313990
کد آهنگ پیشواز جوابم نکن 2 محسن چاوشی - 3313991
کد آهنگ پیشواز خوان هفتصد محسن چاوشی - 3313992
کد آهنگ پیشواز با من بمون محسن چاوشی - 3313993
کد آهنگ پیشواز خواب بعد از ظهر محسن چاوشی - 3313994
کد آهنگ پیشواز بگو مگو محسن چاوشی - 3313995
کد آهنگ پیشواز قطار محسن چاوشی - 3313996
کد آهنگ پیشواز پرچم سفید محسن چاوشی - 3313997
کد آهنگ پیشواز تقاص محسن چاوشی - 3313998
کد آهنگ پیشواز هر روز پاییزه محسن چاوشی - 3313999
دلـم بارانی است امشب خدایا
سراسر گر گرفت از تب خدایا
نگاهم درپی کوچه ها ی خیس
تب و خیسی تضادی بیش نیس
زدیــده چمشه ای لبریــز گشته
غبارهای تــری بــر دل نشسته
مــن آن دیوانــه ای بیش نیستم
زشـــوق یــار روز و شب مستم
صبا از یــار مـا هیچ خبر نیست؟
خـداوندا صبــا را هم اثر نیست!
ز این باران تــرا جویم .هوایم...
زبان زروز عشق شد هم نوایم
دعا کردم که آندم خاک نباشم
ببوسم خاک پایت ناپاک نباشم
