درود به همگی

همه دوستایی که این مدت نبودم دلشون برام تنگ شد...

این دلتنگی رو به قلم آوردن پست زدن آف گذاشتن...تل زدن اینا برای من همش عشقه...عشقی بدون مرز...می خام امروز ادبیات رو زیر الفاظ کوچه بازاریم بزارم وبهتون بگم خیلی خاطرخاتونم...
سال نو رو هم به همه تبریک می گم ایشالا این سال همه به خواسته هاشون برسن...

خدا رو شکر می کنم کسایی رو دارم که به فکرمم...

منتظر نوشته هام باشید

دوستون دارم خیلی زیاد........

شب است و بی خوابی

         شب است و تنهایی

                  ساعت می خواند!

                           یک لالایی ست...

بوی خورشید آید

           بوی یک روز دگر

                  بوی گذر عمر من..تو..او..

                          پیچیدست...

من صدایی نمی یابم

          عیب از چشم نیست

                 همه خوابند

                        پس چرا من نمی خوابم...

محیا است قلم.کاغذ

         می نویسم من...می سرایم من

                از این سکوت و تاریکی

                      پس نیست  هیچ غم!

فکرم اینجا نیست

         چشمان تابی دارند

                دستانم بی جواب...

                      به زور تکانی دارند

من اگر بیدارم

         از خوشی نیست

              من اگر پاهایم دفترم را

                  به آغوش کشیدند.نیست از بیکاری

خانه ام گرم است

         فصل سردم میگذرد دلگیر

               زمستان هم نوای آه من است

                    او هنوز باسردی بهترین ماه من است!!!

86/11/9 رشت ساعت 2:00 بامداد

آمدی جان تن فکر همگی به پایت شد
چه ستاره ها چیدم در آن شب...
آن شب دیده به خواب بوسه نمی کرد
آن شب شوق از در حیاط آمده بود
آن شب غم از پنجره رم کرد
وتو اینچنین مهمانم شدی
در دل..جان..وهرآنچه خود می پنداری
می گویمت بمان
بخوان
ترنم هستی را
بدان
از آن تو کسی هست
لنگه کفش را محکم بست
با اشک آسمان لبریز گشت
به راه گل و لای دیده نکرد
به تو پناه برد
در بودن باتو تنها بنشست
در آن مهمانی که هستی
در آن بزم که نشستی
مرا هم خطاب کن
من ترا خطاب کردم
دختر باران...

دست هایم ای دوست دست هایم
می فهمند سرمای فاصله را
به آغوش نمی گیرند قلم

چشم هایم ای دوست چشم هایم
گونه را می شکنند!
ناز خواب را هر شب سهل
انتظار می کشند یک رخداد را...
به درازا درد دل با ماه
حرف ماه تکراری

شانه هایم سرد است
دو سه ماهی است که من
میگریزم
می هراسم
با خودم می تازم
دل می خواهد ((باران))
یک جان است مرا
من لبالب از عشق
سرشار از شور

پی در پی را مراد است
کوبش بر رخسار
گیجی یه سر
مستی یه پی در پی
تازگی بی پایان

پاهایم ای دوست پاهایم
قدمش زیر باران
زیباست لیک کافی نیست!
بی سرپناه
می روم تا گم شدن در کیهان

لبهایم ای دوست لبهایم
ترک خورده راه
زخمی فاصله و کاش ها!!!
زنده اند با قطرات باران
و چرا آشکار نیست نگارش در شب
میان خیمه عبوس آسمان

گوش هایم ای دوست گوش هایم
می شنید استجابت را
غرش سیاهی بی کران را
لذت آهنگ ناودان را
ریزش باران به فراوان

دل من ای دوست دل من
همدمش باران است
محرمش باران است
راه او با ران است
خواب او باران است

دل من
تن من
با همه پوچی و تهی
به فدای باران است



88/12/18     تقدیم به همه ی بارونی ها