دیدی وقتی از عالم و آدم دلت می گیرد
حتی از زندگی هم خسته می شوی
با خدا قهر می کنی
سرش داد می زنی
هوار می کشی
و مسببش می دانی
همه مشکلات و رنجت را
چقدر زیباست
که باز هم همه خوبیها را از او می خواهی در حالی که با او قهری
در حالی که تا چند دقیقه پیش سرش داد کشیدی
خدا را متهم کردی
به همه بدبختی هایت...به همه مشکلاتت
به راستی ما کجا ایستاده ایم
خدارا چگونه در یافته ایم
مثل یک پدر؟
مثل کسی که با یک کار زیاد خسته می شود
گاهی به نماز هایش هم شک می کند
چرا خدا را لمس نمی کنیم
قران چه می گوید
از رگ گردن به ما نزدیکتر است یعنی چه؟
چرا این معنای زیبا و شیرین و کاملا ساده را نمی فهمیم
مشکل از ایننجاست که ما نفهمیم یا این که خودمان را به نفهمی زده ایم
شاید هم هیچکدام
از روی بیکاری داریم به خدا گیر می دهیم
بیا خدا را لمس کنیم
خدا را ببین در مورچه ای که سه برابر بیشتر از خودش را بر دوش می کشد
خدا را ببین در کوهی که با یک لرزه به سجده در می آید
خدا را ببین در کودکی که بهترین دکترای دنیا می گویند سه ماه دیگر مهمانتان است
و او مهمانیش را به یک سیب می بخشد و خواهرش آنرا با ناز گاز می زند
و او در کنار خواهرش به زخم های زندگی گاز می زند
خدا را ببین در حرف های کودکی چهار ساله که میگوید دروغ نگو خدا با تو دوست نمی شه
خدا را ببین در همان جایی که هیچکس نیست به دادت برسد...آرام می گویی خدایا کمک
خدارا ببین در همه ثانیه هایت...دقایق...ساعت ها
با خدا نفس بکش تا نفست خدایی باشد
تا همه لحظه هایت خدایی باشد
کافیست فقط خدا را لمس کنی