السلام علیک یا ابا عبدالله

چه گرم آمدی در سرما وشور نشاندی در دلها           حسین

وذوغ نشاندی یر جانها وعشق کشاندی بر دلها        حسین

وقتی روضه ات می شود اشک ناپدید است و حزن تو پیر می کند هر جوانی

غمت در نهان خانه دل می نشیند مولا

آفتاب از سر خجالت رخ نمی نماید آن روزها لبانت را لبان غنچه هایت را سوخته ی خود کرد

آری آفتاب هم خجل است...

وتو برادر و خواهرم

هر روز در کوچه و خیابان می گویی در عاشورا اگر بودم سجاده باز نمودم از برای مولایم حسین

و حرف کوچکم این است ای برادر و تو ای خواهر

از برای دل حجت ابن الحسن چه نموده ای اکنون!!!...

این ماه از برای توست این ما رحمت ایزد است اکنون کاری ساز تاریخ را گذشتگانت ساخته اند