بازاومدم ولی این باربادست پراومدم! می خام این باربه قول بچه ها گفتنی وبلاگمو بترکونم شماها که

 نظرنمیدین آدم دلسرد میشه. خیال می کنم نوشته هام رو هواست.موقعی دست به کیبورد شدم که فصل

 امتحاناته نمی دونم ما کی می خایم آدم بشیم! تاکی بایدبی برنامه زندگی کنیم موقع درس خوندن که

میشه همه چی یادمون می یاد الا درس خوندن،28 ام امتحان or دارم  ولی اصلاً حس درس خوندن

 نیست ساعت داره 4صبح  میشه فقط 2-3 صفحه خوندم 10:30 هم که امتحانه ولی بی خیالم میخام

 فقط بنویسم تو دلم به خودم قول میدم که همین مطلب ونوشتم دیگه می خونم(توضیح:or یکی از

 سختترین دروس رشته مدیریته)که بعدها 15 شدم باور کنید A میشدم ولی استاد گیر بود. بگذریم

 اومدم بنویسم ولی هرچی فکرکردم ندونستم ازکجا شروع کنم خلاصه به این نتیجه  رسیدم که تا

به کی باید از عشقو عاشقی نوشت البته خودم یه داستانی از دلدادگیه خودم در دست دارم که یه

 2-3 هفته بعد آماده میشه بالاخره اینجورداستانها هم طرفدارهای خودشو داره ولی من خسته شدم

می خام یه ذره تنوع بدم یه کم حرفای دلمو بزنم می خام خالی بشم.الان که این مطلبو تایپ می کنم

 با یه نفرم، خیلی کم سابقه بوده با یه نفر باشم.

 دیگه استرس ندارم کمترتو دانشگاه گیرمیکنم ودیگه دوروبرم 2ختر گیر نمی کنه تنهای تنهام

دیگه جایه شماره هارو اشتباه نمیکنم اس هام اشتباهی نمی ره که بعدش دعوا بشه بیا درستش کن

 که اون 2ختره 2خترخالمه یا هم کلاسیه یا جای خواهره وازاین ماجراها حرفام همش یک رنگ

 شده دیگه خودمو بچه ایران زمین معرفی نمی کنم سرمو بالا میگیرم میگم که بچه دهاتم!!! دیگه از

خونه- باغ  فرحزاد خبری نیست دیگه نمی گم که بیشتر وقتموتو توچال و شمشک و دیزین اسکی

می کنم،دیگه از ماشین زانتیا و ماکسیما که بابا قولشو داده خبری نیست.

بیاین صادق بودن رو هم تجربه کنیم دیگه تو قرارها دنبال لباسهایه همدیگه نباشیم با هزار

 التماس ماشین بابا؛عمو،دایی ودوستامونو نگیریم و نگیم که اهل تنوع هستیم.اگه برای اولین بار

 میخوایم خودمونو معرفی کنیم ازاین اسمای مزخرف اونور آبی که الان حسابی مد شده رو خودمون نزاریم.

امسال اگه خدا بخاد ازطزف دانشگاه میخاییم بریم جنوب پیش شهدا خداکنه اونا مارو درست کنن بگو انشاءاللّه.

نظر یادتون چون نظراته شما هستن که وبلاگو می سازن!

 راستی چرا انتقاد نمی کنین؟چرا پیشنهاد نمی دین؟ به خدا تو بهتر شدن خیلی تاثیر می ذاره.من که

همیشه سعی می کنم تو نظر دادن به این نکات توجه کنم

امید دارم مطالبی رو که انتخاب می کنم مفید واقع بشه.

 یادته وقتی که سه چهار ماهی به محرم میمونه دلت اونقدر هوای آقا رومیکنه که همه چی یادت می ره وهمه چی وفراموش می کنی واز ته دل می گی خیلی دلم واسه محرم تنگ شده... واسه روضه حضرت عباس.تا به حال فکر کردی چرا آقام عباس اینقدر خاطر خواه داره ؟چرا وقتی اسم زینب میاد همه موهای بدنشون سیخ میشه و وقتی رقیه و علی اصغر اسمشون میاد ناخودآگاه اشک چشمت مثه سیل جاری میشه. ای که قربونت برم آقا که مظلوم رفتی و دانشگاه   عاشوراوکربلا رو به یادگار گذاشتی.حالا دیگه نوبت ماست که یه گوشه چشمی به ما کنی به مایی که هر وقت محرم میشه تورو به یادمیاریم.حالا هم که محرم داره میره میدونم باز فراموش میشه تا یه سال دیگه تا گرفتاری نزدمون بیاد حالا آقا ما دلشو نداریم آره دل میخاد به یادتوبودن نمیشه فقط نشست وشعار داد حالا که برادرامون تو کربلایی دیگه تو غزه یکی یکی دارن میرن پیش خدا ما همینجوری نشستیمو داریم نیگا میکنیم آقا یه نظری کن ما منتظریم..