پيام

||عليرضا خان||
91/7/22

+ فصلِ زرد مي خواند يک به يک برگ به هوايم مي راند من به آغوش مي کشم عَلَفِ پريده رنگ مي برم باد به چنگ مي خورم دَمي از نفس پير چنار مي کنم شِکوه زهاي قارقار من زهواي شب مهر لرزان مي رسد کي؟ انتظار پايان! دختر شب به من مي خندد و گمانم چشم مي بندد سايه ام تَر شده بود زِشرمساري حرف چو مرگِ ناشيانهء برف آسمان در پي چتر خيال ابر بود ناگهان خيلي زود !

بهدونه 91/8/17

دِل دو بالي گرفت ... از ميان چينهء تو خاليه خرِفت !...هوس پَر به طلوع معنا داد...و سپرد دست به باد...پوشش نازک من لرزان شد...همه ذرات فلک خندان شد ... پيکر خستهء بي تاب ... قامتش گيج و ملول،چو خورده شراب... چشم آوار زده در هوس خانهء گرم....به پشت آرميدن نَرم...و چه خيالي رنگين ... در پسِ نفسِ خسته و سنگين...فصل،فصلِ زردي ست آري... و دقايق جاري ...

من به سکوت اتاق همچنان خوش بينم ! ... آن پتويِ سبز و چابک را در ملاقات خيال مي بينم...چند دقايق که گذشت...مي روم سوي به گشت!...آسمان اينک آبي شد ... جمع اوهام به مثال سرعت بال گنجشک خالي شد ... دوست من سوت زنان مي آمد... تا رسيد فهميدم خنده اش مي تابد ! ... و با مشتي خداحافظيِ داغ ... مي زنم سوت فراغ!!! ... حال زير پتو ... مي انديشم به ناب ترين او

* ( عليرضا عباسي- مهر ماه 91 شيراز ساعت 3 بامداد ) *

قشنگ بود :)

ممنون ... قشنگ خوانده شد :)

سلام فرمانده:) زيبا بود مثل تمام نگاشته هاي ديوانتان:)

سلام خانم دکتر زيبا نگاه شما است به اين واژه هاي غريب

قلمتون نخسته

چشماتون هميشه بيدار دبير جوان

خدا نکنه ولي انشالله

سلام يه سر بيايد به اين آدرس http://asheqanevelayat.parsiblog.com/

چرا خدا نكند ؟؟؟؟؟؟

چون هميشه بيدار بودن نوعي مرض لاعلاج است:)

بيدار در اينجا يعني هوشيارِ آگاه .......