پيام

||عليرضا خان||
97/6/10

+ [تلگرام] براي تقويت نويسندگي لازم است افراط کنيد! افراط در يادگيري مهارتي که دوست داريم کار پسنديده‌اي است. کار نيکو کردن از پر کردن است. افراط در نوشتن روزبه‌روز شهامت ما را براي نوشتن چيزهايي که دوست داريم بيشتر مي‌کند. غرق شدن در هر کاري اولين گام تمايز در آن کار است. افراطي نوشتن يعني در محل كار، سر كلاس و مترو هم در حال نوشتن باشيم! بيشتر از هر زماني بنويسيد مدام در پي شکار لحظه‌اي باشيد تا جملاتي را که در ذهنتان بي قراري مي‌کنند بياوريد روي کاغذ تا آرام بگيرند. پس و پيش از هر کاري برويد سراغ نوشتن و آخر شب نوشته‌هايتان را دسته بندي كنيد. از نوشتن روي کاغذ که خسته مي‌شويد،برويد سراغ تايپ کردن با لپ تاپ و از تايپ کردن که خسته شديد برويد سراغ کاغذ و قلم خلاصه در خلوت و جلوت، سر پا و نشسته، سير و گرسنه، آرام و بي قرار سعي كنيد نوشتن را از ياد نبريد! با خودتان مدام بگوييد: "من بايد خيلي افراطي‌تر بنويسم تا ترسم از نوشتن هر چيزي بريزد، تا شهامت نوشتن داستان‌ها و مقاله هاي بلندي که در ذهن دارم پيدا کنم." اين کار را آنقدر ادامه بدهيد تا وسواس‌ها و بهانه‌هايتان براي ننوشتن از بين برود، هر چند مي‌دانيد اين ترس هرگز کاملا از بين نمي رود. گاهي توي مترو و خيابان دفترچه‌ تان را بيرون بياوريد و به سرعت شروع كنيد به نوشتن، انگار کارآگاهي به سر نخ تازه‌اي رسيده باشد و بخواهد سريع آن را ثبت کند. بگوييد: "مي‌خواهم خودم را عادت بدهم تا براي انجام عزيزترين کار زندگي‌ام منتظر فرصت مناسب و ايده‌آل نمانم، بلکه هر لحظه را به فرصت مناسبي براي نوشتن تبديل کنم." #کارگاه_نويسندگي_360درجه @honarkade_360

#حسين عاشوري# 97/6/27