عجب رسميه رسم زمونه ميرن ادما از اونا فقط خاطره هاشون به جا ميمونه....ياد و خاطرشون هميشه زنده باد...

روحشان گرامي و شاد...چه کار خوبي کردين اين نوشته رو گذاشتين.جاي بسي تامل داشت....موفق باشي رفيق

سلام. من آن سال در رشت دانشجو بودم . فرجه ي امتحاني تمام شده بود و داشتم به رشت مي گشتم که در راه شنيدم که زلزله امده و... وقتي به رشت رسيدم گويا به شهر جنگزده رسيده بودم. تمام بيمارستانها پر بود از مجروح و از زمين و هوا هلي کوپتر و آمبولانس .... خدا رحمتشون کنه .....